கவரியைக் கவரிட
பூக்களை மோதி மனம் சிந்தி
தபலாவின் நீரோட்டத்தில்
கால் நனைத்து
குழலின் துவாரங்களில் ஒளிந்து விளையாடி
தம்புராவின் கைகளால் தன் நாடி பார்த்து
சாரங்கியின் மயக்க ஊசியில்
கிறங்கி
சலங்கையின் பூஜை மணிக்கு வணங்கி
பார்வையாலரின் கைத்தட்டலில் குடிபுகுந்து
தன்னைத் தானே பல வகையாய் வழங்கி
பெற்றுக்கொள்ளும் காற்றே

உன்னைப் புகழ் பாட
உன் தயவே வேண்டாமென்று
மெளனமாய் எழுதுகிறேன்
படித்துக்கொள்
- posted by Udhaya @ 7:37 PM